تو كتابخونه دور می‌زدم دی وی دی هایی كه می خواستم ‌پیدا كرده بودم، اما طبق معمول دلم نمی اومد بیام بیرون همین طور كه چرخ می زدم یك كتاب دیدم در مورد بازی و یادگیری بچه های دو و سه ساله، برداشتم و ورق می زدم كه رسیدم به جایی كه در مورد فازی نوشته بود كه كودك نسبت به مدفوع خود آگاهتر می شود، در این سن كودك یاد میگیرد كه تصمیم بگیرد كه مدفوع كند یا آن را نگاه دارد، این تصمیم گیری سبب شكل گیری استقلال كودك می شود،اگر كودك به خاطر دست زدن به محتویات لگن یاپوشك خود سرزنش شود باعث ایجاد حس شرمندگی بیش از اندازه در كودك می شود و در دنباله بخش س..كسوال زندگی او در بزرگسالی هم تحت تاثیر قرار می گیره به خاطر اینكه كودك حس می كنه هر چیزی كه به پایین تنه مربوط می شود كثیف است. نكته دیگه ای كه نوشته بود راجع به عكس العمل والدین نسبت به مدفوع كودك بود، در كتاب ذكر شده بود كه این اولین محصول كودك شماست باید بهش این احساس رو بدید كه از این كارش احساس غرور دارید اگر با اكراه واحساس بد محتویات لگن كودك را خالی كنید كودك احساس نا مطمئنی خواهد كرد و باعث می شه كه سعی در نگه داشتن مدفوعش كنه كه باعث یبوستی می شود كه هیچ دلیل غذایی ندارد

به این فكر می كنم كه در فرهنگ ما چیزی كثیفتر از مدفوع هم وجود داره و به این فكر می كنم چقدر آدمهای دور و برم مشكل یبوست همیشه داشتند، آدمهای ما چقدر احساس خوب از خودشون بدنشون و پایین تنه شون دارن دلیلی كه رایجترین دلیل طلاق تو كشور ماست به این مساله ربطی نداره آیا