Monday, August 6, 2007

زندگی در آلمان

گواهینامه رانندگی
چند پست پيش راجع به شرايط دانشجويی تو آلمان نوشته بودم و اينکه گرفتن گواهينامه اينجا خيلی گرونه و هزينه نگهداری و بيمه ماشين و بنزين هم خيلی زياده و دانشجوهای خارجی به همين دلايل سراغش نمی رن.
ما دو سه سالی هست که از شرايط کاملا دانشجويی خارج شديم و بالطبع گواهينامه و ماشين رو هم گرفتيم با کامنت ديانای عزيز فکر کردم شايد بد نباشه روند گرفتن گواهينامه آلمان رو با داشتن گواهينامه ايرانی توضيح بدم شايد به درد کسی از دوستان که قصد اومدن به آلمان رو داره یا اینجا زندگی می کنه بخوره.
اون ابتدا که از ايران می آييم اگه گواهينامه ايران رو بين المللی کنيم باهاش می تونيم شش ماه اينجا رانندگی کنيم که برای ماها که دانشجو بوديم هزينه خريد و بيمه ماشين انقدر زياد بود که کاملا بی خيالش می شديم،پس او گواهينامه بين المللی به هيچ دردمون نخورد.
اما برای گرفتن گواهينامه آلمانی وقتی شما گواهينامه ايران رو دارين تا سه سال بعد از ورودتون به آلمان فرصت دارين از روند تبديل گواهينامه استفاد کنين که بهش می گن:
Umschreiben
اگه از سه سال بيشتر بشه بايد بکل از اول مثل يک مبتدی شروع کنين و همه مراحل رو طی کنين.
اما برای تبديل هم خيلی اوضاع تفاوتی نمی کنه و همين کار هم کلی خرج رو دست آدم می گذاره،الان خدمتتون عرض می کنم.
اول از همه بايد گواهينامه فارسی رو به آلمانی ترجمه کرد و بااصل فارسیش و يک سری مدارک ديگه به همراه حدود پنجاه يورو بايد به مرکز صدور گواهينامه تحويل داد و منتظر جوابشون شد که حدود سه تا چهار هفته طول می کشه وقتی که جواب می آد که بله مدارک شما بررسی شد و شما اجازه تبديل گواهينامه رو دارين،تازه مراحل اصليش شروع می شه.اين مراحل اسمشون تبديله وگرنه معنيش اينه که شما بايد امتحان تئوری و عملی رو دوباره بدين و چون قوانين اينجا با ايران خيلی فرق داره و شما معمولا هيچ تجربه رانندگی اينجا ندارين مجبور می شين برين آموزشگاه رانندگي،آموزشگاههای رانندگی برای اينکه شما رو بپذيرن يه قرارداد با شما می بندن يه پولی برای ثبت نامتون تو آموزشگاهشون می گيرن که حدود صد تا دويست يورو هست،البته ما انقدر گشتيم تا آموزشگاهی پيدا کرديم که برای تبديل گواهينامه ديگه ازمون پول ثبت نام تو آموزشگاه رو نگرفت.ساعتهای تمرين خيلی گرون هستن و دو سال پيش که ما می رفتيم تمرين یک ساعت تمرین معمولی تو شهر حدود سی يورو بود و اتوبان که يک ساعت ونيم بود هر جلسه اش حدود هفتاد و پنج يورو می شد، يعنی حسابش رو بکنين دو بار برين تمرين اتوبان صدو پنجاه ويورو می شه.
اينکه آدم راننده هست و سالها تو ايران رانندگی کرده، واله تجربه خود ما و هفت هشت ده تا از دوستامون نشون داد که هر چی شما بيشتر تو ايران رانندگی کرده باشين اينجا کارتون سختتر می شه شايد برای بعضيها اينجور نباشه اما برای ما و دوستامون اينجور بود.يه مثال ساده اش اينه که من می رفتم تمرين تو جاده که حداکثر سرعت مجاز هشتاد کيلومتر بر ساعت بود هفتاد و پنج کيلومتر بر ساعت می رفتم معلمم می گفت چرا اينقدريواش می ری من می گفتم ای بابا هفتاد و پنج تا می رم ميگفت نه بايد رو هشتاد فيکسش کنی و باورتون نمی شه اگه بگم يکی از دوستامون رو دور دوم امتحان شهری که انداخته بودش، ممتحنه نوشته بود يکی از دلايل رد شدن سرعت کمش بوده!!!!
يکی ديگه از تفاوتهايی که الان تو ذهنمه قضيه فرعی و اصليه که تو ايران هميشه خيابون بزرگتر وعريضتر اصليه و کوچيکتر فرعيه اما اينجا هيچ حسابی نيست گاهی سر يک چهارراه يکی از مسيرهای گردش به چپ مسير اصليه و بقيه فرعی محسوب می شن و شما بايد از خط کشيهای کف خيابون و تابلوها اينو بفهمين.توی اتوبان رفتن هم مسئله ديگه ای هست، اينجا خيلی از اتوبانها محدوديت سرعت ندارن و شما می تونين خودتون حساب کنين که وقتی هشتاد تا رو فيکس هشتاد تا می رن اينجور جاها با چه سرعتهايی رانندگی می کنن و در ضمن شما بايد مسير يابی هم بکنين که بس که اينا تابلو دارن و اسمها برای ما نا آشنا هستن برامون می شه يه مشکله ديگه من خودم يک بار نتونستم مسير رو درست پيدا کنم تو برگه امتحانم نوشت سرپيچی از دستورات و تموم.
حالا بعد اينکه خوب تمرين رفتين و معلمتون تشخيص داد که می تونين امتحان بدين و جيب مبارک هم حسابی خالی شد، امتحانها شروع می شن امتحان کتبی پنجاه يورو هزينه ثبت نامش هست امتحان شهری سيصد يورو!!! ديگه ببينين اگه آدم يه بار هم شهری رد بشه جرينگی ششصد يورو فقط پول دوبار امتحان شهريش می شه که تقريبا هميشه هم همين طور می شه.برای امتحان کتبی يک سری نمونه سوال هست که بايد بخرين و بخونين که خودش حدود هفتاد هشتاد يورو پولش می شه.
حالا اگه مبتدی باشه آدم فرقش چيه؟ يه تعداد کلاس تئوری هم بايد بره و تعداد ساعتهای تمرينش حتما بايد يه حدی بشه.اتوبان هم همين طور و يه تعداد ساعت هم شب بايدتمرین رانندگی کنه.اما امتحان شهری که تو اين حالت می گيرن خيلی آسونتره و ممکنه حتی اتوبان هم نبرن اما وقتی تبديل گواهينامه هست خيلی بيشتر تو امتحان شهری سخت می گيرن طول امتحان شهری چهل و پنج دقيقه تا يک ساعت هست که اگه تو ترافيک بيفتين ممکن تا يک ساعت و نيم هم طول بکشه چون بايد تو خود شهرها و جاده های معمولی امتحان بدين.
ديگه نکته ای يادم نمونده اما اگه سوالی بود خوشحال می شم بپرسين.
اينم جمله قصار امروز:"صبر، خرد و زمان هر ناممکنی را ممکن می سازد."
سیمون داخ، شاعر باروک آلمانی(البته اینجا نوشته متولد لیتوانی و درگذشته در روسیه بوده در قرن هفدهم، نفهمیدم آلمانی هم بوده اصلا یا به آلمانی شعر می گفته؟؟؟)

9 comments:

Anonymous said...

سلام نوا جون.اينايي كه نوشته بودي هفت خوان رستم بود كه!ما رو بگو كه اينقدر غر مي زنيم اونوقت امتحان رانندگي ما پنج دقيقه هم طول نمي كشه(توشهري)
باورت ميشه منكه روشن كردم وتا دنده 3 رفتم گفت بفرمائيد قبول.نه به اين بي نمكي نه به اون شوري شور

نوا said...

آره بهار جون يادمه،اينجا معلمم ازم پرسيد مگه امتحان شما تو ايران چقدر طول می کشه( نه می ديد اينقدر نابغه ام) گفتم پنج تا ده دقيقه،از تعجب داشت چشماش از حدقه در می اومد گفت اونوقت تو اين چند دقيقه چطور می فهمن که رانندگيتون چه طوره منم با اعتماد به نفس گفتم خيلی وقتها همون دقيقه اول رد می شيم(خودم یه دفعه به خاطر خاموش کردن در سی ثانيه اول رد شدم) البته نگفتم دليلش چيه ها مثلا يعنی ممتحنهای ما بسکه کارشون درسته ايکی ثانيه می فهمن طرف راننده است يا نه

Anonymous said...

خیلی کامل و جامع بود نوا جون. باید سیو کنم اگه گذارم به آلمان افتاد به دردم می خوره. حالا شاید برات جالب باشه که بدونی اینجا اصلا گواهینامه ی بین المللی ایران رو قبول ندارن! و توی سفارت ایران هم با خط درشت نوشتن که کسی با اتکا به این گواهینامه رانندگی نکنه!. این یعنی دیگه آخرشه!!!ا.

Anonymous said...

خيلي جالب بود عزيزم
اين جملات قصار هم معرکه است من که همشون رو ياداشت مي کنم

نوا said...

ديانا جون مرسی از لطفت،اما اگه گواهينامه جای ديگه ای رو داشته باشين آلمان ممکنه آب خوردن قبولش کنه منتها مال ايران همون طور که گفتی نه زيادی معتبره همين جوری نمی تونن قبولش کنن.

گذر جونم مرسی که منو اينقدر تشويق می کنی.
حالا از اين جملات بيشتر می نويسم چون هر روز يکی اش با ايميل می آد.فقط ممکنه با ترجمه من ديگه زيادی قصار بشن

Anonymous said...

سلام .مطالب پستت خیلی خوب وبد . جسارتت را تحسین کردم .من می خواستم ببینم آیا دانشگاههای آلمان دوره های کوتاه مدت در فصل تابستان دارند ؟ آیا برای آنها می توان اقدام کرد؟ چگونه ؟ ولی شما زود با شرایط کنار آمدید و توانستید موفق شوید . آرزوی سلامتی برایت دارم . طراوت

Ramin said...

salam navay aziz,
gofti gavahiname irani ba ye seri madareke dige ro bealave 50 € bayad bedim be markaze sodoure gavahiname ke bad az 3 ya 4 hafte javab miyad va age ghabool konan ejaze tabdile gavahiname ro darim va goftid taze marahele aslish shorou mishe.khob oon marahel chiye va hazinach be che tartibiye?
mamnoon az lotfet.

گلنار said...

سلام و خیلی ممنون از اطلاعات بسیار مفید. سوال من: در جریان هستی که اگر کسی گواهینامه ی بین المللی (صادره از ایران) داشته باشه و بخواد به آلمانی تبدیلش کنه هم همین مراحل رو باید طی کنه یا اینکه شرایطش آسونتر می شه؟

Anonymous said...

سلام
البته این مطلبی که نوشتین مال چند سال پیش هست اما نشون میده شما اون زمان که گواهینامه آلمان را گرفتی هم هنوز قوانین رانندگی را بلد نبودی چون تابلوی حداقل سرعت با حداکثر سرعت فرق داره. اگر حداقل سرعت 80 باشه نمیتونی کمتر بری.
ضمنا توی تقاطع ها اینطور نیست که هیچ حسابی نباشه. کاملا برای همه چیز قانون داره و حق تقدم ها مشخص هست