عروس پستی

اين پست رو می خوام خطاب به دخترايی که تو ايران هستن و به اميد ويزا و اقامت خارج می خوان به خواستگارهای ساکن خارج از کشور جواب مثبت بدن بنويسم گر چه اينجا به اون صورت خواننده ای نداره اما شايد با جستجو ی کلمات مربوطه به اينجا برسن.

دخترای خوب به طور خاص راجع به آلمان بگم براتون اگه مردی يا آقا پسری اينجا اقامت موقت (غير دائم) داشته باشه مثلا ويزای تحصيلی يا کار داشته باشه، اگه همسرش رو بياره اينجا به همسرش ويزای همراه می دن اين يعنی اينکه اين ويزا تا وقتی معتبره که ويزای آقای همسر هم معتبر باشه و اگه يه روزی اين زوج ديگه نخوان با هم باشن و از هم طلاق بگيرن ويزای خانومه بلافاصله باطل می شه چون دليل اين ويزا که همراه همسرش بوده ديگه وجود نداره.

اگه هم آقای همسر آينده ويزای اقامت دائم داشته باشه تا پنج سال زنش ويزای همراه می گيره که گاهی اين ويزا رو يک سال يک سال می دن و بعد از پنج سال تازه به خانومه ويزای اقامت دائم می دن.

اگه آقای داماد پاسپورت آلمانی داشته باشه حداقل سه سال بايد با هم زندگی کرده باشن يعنی نه فقط هم اسمن زن و شوهر باشن می آن گاه به گاه چک می کنن که با هم زندگی هم می کنن بعد از سه سال خانوم همسر هم می تونه در خواست پاسپورت کنه.

اگه فقط به اميد ويزا و اقامت و پاسپورت می خواين اين کارو بکنين جدا می گم به خاطر خودتون اول از همه و دوم هم به خاطر طرف مقابلتون اين کارو نکنين در بهترين حالت حداقل سه سال بايد باهم زندگی کنين( اگه مدل اول باشه که عملا هيچ وقت برای شما چنين فايده ای نخواهد داشت) کم نيستن کسانی که اين کارو می کنن و جز پشيمونی برای خودشون و گاهی سر خوردگی طرف مقابل هيچ نتيجه ای نمی گيرن.اگه می خواين با کسی ازدواج کنين با معيارهای هميشگی ازدواج طرف رو بسنجين و اگه می خواين راهی برای خارج رفتن پيدا کنين از راههای ديگه به فکرش باشين راهی که به تواناییهای خودتون بستگی داشته باشه نه استفاده از موقعیت دیگران.

بار چندمه که اين مورد داره همين دور و بر خودمون اتفاق می افته و آدم عميقا متاثر می شه به خاطر خيلی چيزها که انگار دیگه اهمیتی ندارن مثل حرمت انسانها

اگر دوستان ديگه صلاح ديدن به اين مطلب لينک بدن ممنون ميشم، اگه این نوشته حتی به يک نفر هم تو گرفتن چنين تصميمی کمک کنه که راه درست رو انتخاب کنه فکر می کنم کافی باشه.