کمی از گذشته

من تصميم گرفتم بر خلاف اونچه که از اول که خواستم اينجا رو شروع کنم به نوشتن، تو ذهنم بود،عمل کنم،قصدم اين بود که سعی کنم مثبت بنويسم،غر نزنم و بتونم هم روحيه خودم و هم شما دوستان عزيز که اينجا رو می خونين مثبت نگه دارم.البته الانم قصد غر زدن ندارم چون مدتهاست به اين نتيجه رسيدم که بيهوده ترين کاره و تموم انرژيهای منفی رو نه تنها تو خود آدم زنده می کنه بلکه باعث می شه اين انرژی منفی به ديگران هم سرايت کنه.

اما لی لی عزيز ازم خواست که از تجربه خودم بنويسم و اينکه چرا به اين نتيجه رسيدم که مهمترين هدفم بايد آرامش داشتن باشه و چرا اينقدر براش سعی کردم.

حقيقت جريان اينه که من در يکی دو سال اخير با مساله افسردگی دست به گريبان بودم، نه ماه طول کشيد تا خودم و پزشکم به اين نتيجه برسيم که مشکل اصلی من چی هست و مدت نه ماه هم قرص آرام بخش خوردم و الان حدود پنج ماهی می شه که به انتخاب خودم و البته با تایید پزشکم ديگه دارو نمی خورم و روزبه روز حس می کنم که بهتر هستم.

دکترم هيچ وقت تو اين مدت بهم توصيه نکرد که برم مشاوره نمی دونم فکر می کرد که به خاطر مساله زبان برام مفيد نيست يا اينکه چون به نسبت سنش زياده و قديمی هست خيلی به اين مساله اهميت نمی داد. بهر حال فکر می کنم با توجه به حال خودم و اينکه مساله زبان هم خودش سدی بود برام خيلی هم نمی تونست مفيد باشه برام، به جاش تا می تونستم اين مدت راجع بهش خوندم و خوندم و خوندم و کتابهای گویا گوش دادم، کلاسهای ورزشی که هدف اوليه شون بيش از ورزش آرامش بخشيدنه مثل يوگا، شی کنگ، تايی چی رفتم و در کنار همه اينها کمکهای"ال" و حضور هميشگيش در کنارم و پذیرشش از شرایط من ،همراهی خونوادم حتی از راه دور همه با هم به من کمک کردن که بتونم تمام اين سختيها رو پشت سر بگذارم و اينجايی برسم که الان هستم.

خوب فعلا همینها رو می گذارم راستش آسون نیست راجع به این مسایل برام نوشتن اما سعی می کنم اونچه که تجربه کردم تو این راه و میتونه به درد دیگران بخوره رو بنویسم.

و اما جملات امروز:(مرسی که منو تشویق می کنین بابتشون)

"تنگناها، زمانهای ناخوشایند اما تجارب خوشایندی هستند"

برنهارد ارنست،سیاستمدار آلمانی

"آنکه به دیگران اعتماد می کند کمتر از کسی که به همگان بی اعتماد است، خطا می کند"

کامیلیو بنزو،سیاستمدار ایتالیایی